Bir bağlantının kopmasıyla başlayan bu hikâye, içimizdeki çocuğu harekete geçirir. Çünkü bazen “oyun bitti” dediğimiz yer, en güzel maceraların başladığı yerdir.
Her pikseli geçmişten bir tebessüm, her detayı bugünden bir kaçış. Akaslan’ın bu esprili ve şiirsel dokunuşu, nostaljiyi minimalizmin diliyle konuşur.
